Podczas prowadzenia magazynu ważne jest nie tylko dbanie o odpowiedni sposób przechowywania zgromadzonych towarów. Niezwykle istotnym aspektem jest także właściwa wycena oraz ewidencja dostarczanych i wydawanych materiałów. Jakie są najpopularniejsze warianty w tym zakresie? Przeczytaj tekst, by poznać odpowiedź na to pytanie.
Dlaczego ewidencja składowanych towarów w magazynie jest istotna?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami (w tym między innymi ustawą z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości), materiały – jako elementy aktywów przedsiębiorstwa – należy wyceniać:
- podczas ich nabycia,
- nie rzadziej niż na dzień bilansowy.
Podatnik ma w tym zakresie różne możliwości. Należy o tym pamiętać, ponieważ działalność magazynu opiera się na regularnym dostarczaniu oraz wydawaniu towarów. Sposób ich wyceny powinien uwzględniać taki stan rzeczy. To, która z metod wyceny materiałów zostanie ostatecznie wybrana, wpływa ostatecznie na wysokość przychodów i kosztów w przedsiębiorstwie. W myśl obecnych przepisów jednostka gospodarcza ma do wyboru między innymi następujące sposoby w zakresie wyceny materiałów:
- FIFO,
- LIFO,
- FEFO.
Na czym polega każde z wyżej wymienionych rozwiązań? Warto poznać przynajmniej podstawowe informacje na ten temat. Choć wykonywaniem obowiązków w zakresie ewidencji rozchodu materiałów nie zajmuje się przedsiębiorca, lecz osoby odpowiedzialne za prowadzenie księgowości i gospodarki magazynowej, to właściciel biznesu powinien znać podstawowe zasady w tym zakresie. Dzięki temu będzie on świadomy, jak podejmowane decyzje wpływają na ostateczny wynik finansowy firmy. Sprawę dodatkowo ułatwia fakt, że metody te – pomimo tajemniczo brzmiących akronimów – są w gruncie rzeczy dość proste.
FIFO – First In, First Out
W tłumaczeniu na język polski określenie to oznacza: pierwsze weszło, pierwsze wyszło. Zgodnie z tą metodyką materiały są wydawane z magazynu dokładnie w takiej kolejności, w jakiej zostały przyjęte z magazynu. A zatem najpierw zostaną wydane towary przyjęte najwcześniej. Metoda ta jest szczególnie często wykorzystywana, ponieważ w największym stopniu odzwierciedla rzeczywistą sytuacją rynkową.
Przykład 1. Firma ABC zakupiła kolejno:
- 10 sztuk towaru po cenie jednostkowej 20 złotych,
- 20 sztuk towaru po cenie jednostkowej 30 złotych.
Jak należy wycenić księgowo pojedynczą transakcję sprzedaży 15 sztuk towaru? Odpowiedź w tym przypadku jest bardzo prosta:
- 10 sztuk sprzedanego towaru po cenie wynoszącej 20 złotych za 1 sztukę,
- 5 sztuk sprzedanego towaru po cenie wynoszącej 30 złotych za 1 sztukę.
A zatem księgowa wartość sprzedaży wynosi: 10 szt. x 20 złotych + 5 szt. x 30 złotych = 350 złotych
LIFO – Last In, First Out
W pewnym uproszczeniu metoda LIFO (ostatnie weszło, pierwsze wyszło) jest przeciwieństwem wariantu FIFO. Jak można łatwo się domyślić, zakłada ona, że rozchód materiału jest wyceniany w pierwszej kolejności według cen materiałów przyjętych najpóźniej.
Wykorzystując założenia z przykładu nr 1, wycena rozchodu 15 sztuk materiału będzie przedstawiać się w następujący sposób:
- 15 sztuk sprzedanego towaru po cenie wynoszącej 30 złotych za 1 sztukę.
FEFO – First Expired, First Out
Jest to podejście stosowane m.in. w przypadku branży spożywczej, szczególnie w odniesieniu do tych produktów, które mają stosunkowo krótki termin przydatności do spożycia. Gospodarka magazynowa w zakresie owoców, nabiału oraz wędlin to tylko niektóre z sytuacji, w których stosuje się podejście charakterystyczne dla wariantu FEFO. Zgodnie z tą metodyką, najpierw wydaje się te towary, których data towaru skończy się najszybciej.
Techniki składowania w zarządzaniu magazynem. Podsumowanie
Sposób ewidencji przychodu i rozchodu materiałów w magazynie jest często lekceważonym zagadnieniem. Tymczasem, polityka w zakresie gospodarki magazynowej jest niezwykle istotna. Wpływa ona m.in. wyniki księgowe przedsiębiorstwa.